ನನ್ನ ಸಾಹಿತ್ಯದ ಶ್ರೀಕಾರನ..ಸುತ್ತ..

"ಏ ಸೀನ ನಿಂತ್ಕೊಳ್ಲ" ಯಾರೋ ಕರೆದಂಗಾಯ್ತು. ಹಿಂದುರಿಗಿ ನೋಡಿದೆ. ನಿಂತೆ. ಕರೆದ ವ್ಯಕ್ತಿ ಹತ್ತಿರ ಬಂದು. "ಏನ್ಲಾ ಎಸ್ಟು ವರ್ಸ ಆಯ್ತಲಾ ನೋಡಿ ನಿನ್ನ". ಯಾರೆಂದು ಗೊತ್ತಾಗ್ಲಿಲ್ಲ ನೀವು. ಎಂದೆ. ಬಡ್ಡ್ಐತದೆ ನನ್ನೇ ಮರ್ತೇನ್ಲಾ ನೀನು. ನಾನು ಕಣ್ಲಾ ಮಂಜ, ನಿನ್ ಚಡ್ಡಿ ದೋಸ್ತು! ನನ್ನ ಮುಖ ಅರಳಿತು. ಎಷ್ಟೋ ವರುಷದ ಹಿಂದಿನ ನಮ್ಮ ಗೆಳೆತನ ನೆನಪಿಗೆ ಬಂತು. ಮಾತು ಅವನ ದಾಟಿಗೆ ಹೊರಳಿತು. ಏ ಮಂಜ ಎಲ್ಲಿದ್ಯ್ಲ ನೀನು? ಮೊನ್ನೆ ಹಳ್ಳಿಗೆ ಬಂದು, ಅವ್ವನ ಕೇಳಿದ್ರೆ, ನೀನು ಮನೆ ಬಿಟ್ಟು ಹೊಂಟೊಗಿದ್ಯ ಅಂತಾ ಹೇಳಿದ್ರು? ಪ್ರಶ್ನೆ ಎಸೆದೆ. ಅವನ ಮುಖ ಚಿಕ್ಕದಾಯಿತು‌.  "ಅದಾ ಅದು ದೊಡ್ ಕತೆ ಕಣ್ಲಾ, ಹೇಳ್ತೀನಿ. ನೀನೇನ್ಲಾ ಇಲ್ಲಿ? ಹೊಲ ಗಿಲ ಎಲ್ಲಾ ಮಾರಿಬಿಟ್ಯಂತೆ ಖರೇ ಏನ್ಲಾ?" ಮುಖ ಚಿಕ್ಕದಾಗುವ ಸರದಿ ನನ್ನದಾಯಿತು.  ಹೂ ಕಣ್ಲಾ, ಪಟ್ಣ ಸೇರಿ ಏನಾರ ಮಾಡವ ಅಂತಾ ಬಂದೆ. ಖರ್ಚಿಗ್ ಒಸಿ ಕಾಸ್ ಬೇಕಿತ್ತು. ಇದ್ದಿದ್ದು ಒಂದು ಹೊಲ ಮಾರಿ ಹಳ್ಳಿ ಹಂಗೇ ಬೇಡಂತಾ ಬಂದ್ಬುಟ್ಟೆ ಕಣ್ಲಾ!" ಕಣ್ಣಿನ ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ ಮೂಡಿದ ಕಣ್ಣಿರನ್ನು ಅತನಿಗೆ ತಿಳಿಯದ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಒರೆಸಿಕೊಂಡೆ". ಏನ್ ಮಾಡ್ಕಂಡಿದ್ಯಲಾ ನೀನು. ಅವನ ಪ್ರಶ್ನೆಗೆ ಉತ್ತರವಿದ್ದರೂ ನೀಡದೆ, ಮಾತು ಬದಲಾಯಿಸಿದೆ. ಅದಿರ್ಲಿ ಮಂಜ, ನೀನೆಂಗ್ಲಾ ಇಲ್ಲಿ? ”ಏ ಒಸಿನಾ ನನ್ ಕಷ್ಟ. ಆ ಮಾದ ಕೂಡಾ ಇಲ್ಲೇ ಅವ್ನ್ಲಾ. ದೊಡ್ ಕಂಪ್ನಿನಾಗೆ ಕೆಲ್ಸ್ವಂತೆ